Waarom zijn we in Nederland zo huiverig voor zwemmen in kanalen, grachten en plassen?

Vroeger, toen er nog geen zwembaden waren, werd er om maar een voorbeeld te noemen gewoon in het kanaal door Walcheren gezwommen: Er waren meerdere plekken waar “buitenbaden” (lees: een steiger met wat kleedhokjes) waren. Een hele generatie heeft op dit soor plekken leren zwemmen. Vandaag zwemt alleen de ondeugende jeugd hier nog en wellicht een enkele duursporter. Terwijl het toch zo leuk is om direct na je werk, of even in de middagpauze, een duik te nemen. Zwemmen is bovendien een verrijking van het aanbod in bijvoorbeeld een stad als Middelburg (dat al lang geen zwembad om de hoek meer heeft). Aan de waterkwaliteit ligt het niet, die is volgens Rijkswaterstaat prima. Maar waaraan ligt het dan wel?

Toen Vanessa en ik in Zürich woonden namen we in de zomer meestal onze zwemspullen in een rugzakje mee naar werk, in de middagpauze spraken we -net als vele anderen- af bij een van de buitenbaden langs de rivier of aan het meer. In Bazel zwemmen mensen zelfs in de Rijn: een paar boeien geven aan waar gezwemd kan worden, daarnaast varen de Rijnaken richting Nederland. In de zomer krioelt het van de zwemmers. En terecht, want niks is leuker. Na het zwemmen drink je nog iets bij de kiosk, of je blijft daar eten en hangen tot ’s avonds laat. Volledig ongedwongen, spontaan, om de hoek, kortom: leuk, waarom niet? 

Nu kun je zeggen, dat is Zwitserland, andere cultuur, ver weg, wij hebben het strand. Maar toch, kijken we bij onze zuiderburen, in Gent, daar realiseerde het Japanse architectuurbureau Atelier Bow-Wow in 2015 een “Swimming Club”: door die kleine interventie van dit drijvende paviljoentje + een paar boeien in het water was opeens de drempel om in de grachten te gaan zwemmen verdwenen. Het was voor Vanessa en mij 2017 aanleiding om ook een dergelijk initiatief te starten voor Nederland: een modulair drijvend “buitenbad”, beginnend in Middelburg. Er is toen ook gestudeerd op een toepassing in het Veerse meer, in relatie tot recreatie.

Het ponton wordt zoveel mogelijk gemaakt uit gerecyclede materialen – voor de realisatie hebben we in de conceptfase al uitvoerig met onze Bouw partner naar de bouwtechniek gekeken. De pontons kunnen in oneindig vele schakeringen worden gecombineerd. Voor het project in Middelburg stelden we een “XL” variant voor, met twee omkaderde ‘baden’, waarvan een kinderbad met bodem. Én met een kiosk in het midden.

We zijn nog steeds op zoek naar enthousiastelingen en vooral opdrachtgevers die een buitenbad willen.